het kan ook zacht zijn
een lichte bries onverwacht
zucht zonet mijn hart
Maand: februari 2019
Slachthuis vijf
De zon staat hoog
ongenadig hard
zie je wat ik zie
voel je wat ik voel
is dit ons slachthuis?
wakker met de spreeuwen
blind en volgend
zie je wat ik zie
voel je wat ik voel
is dit ons slachthuis?
Als de slachter gaat slapen
weent hij om zoveel
maar niet om het slachten
en ik vecht niet
voor wat ik nooit had
Horen, zien, en…
net of iets horen
niet belangrijker is dan
iets zien, wat denk je?
Tak
het lijkt op een tak
maar er hangen vruchten aan
zaadloze druiven
Stripes, no stars

Linker teen
Mijn linker teen
is niet alleen
hij heeft vier vriendjes
ze zijn er steeds bij
en onderweg
nooit ver weg
nog meer vriendjes
ze zijn er ook bij
ook als ze indruk maken
of soms vrienden maken
het strand, de lakens
ze zijn steeds blij
krullen van plezier
krommen van vertier
en ondertussen
een hele mens dragen
Donker
‘Donker’, mijn tweede boek, vordert.
Meer dan 200 pagina’s, maar nog lang niet klaar.
Meer dan ‘een mysterieuze moord’ kan ik voorlopig niet verklappen.
Wel dat er mensen die ik ken of uit mijn omgeving gestalte geven aan de karakters.
Vriendschap
Een full-time job
handenvol, buiken vol
overstromend
hartverwarmend
oprispend fijn
verstikkend warm
pijnlijk genot
etherisch gevoel
tijdloos verspillend
lettergreep vergetend
hartslag verspringend
vergeten onderhoud
versleten band
tijdverdrijf
verkoelend kil
vervelend monotoon
eenvoudig en gewoon
eng en leeg
gewoon, niet gezien
even geen tijd
zelfs niet gezien
Daar slinger je dan
als een klok door de tijd
soms slaat die er naast
soms slaat die er los door
Vleugels
strek nu je vleugels
vlieg naar je verste dromen
landen zie je wel